Zestig Nederlandse msb’s zijn niet te spreken over het kabinetsvoornemen om medisch specialisten tot loondienst te “dwingen” en ondertekenden daarom samen een manifest. De dreigende plicht is volgens Paul van Schaik, vaatchirurg en woordvoerder namens de msb’s, een extreme demotivator: “De grens is bereikt en we zijn het zat” zo luidt zijn duidelijk taal.

Manifest naar VWS-commissie van de Tweede kamer gestuurd

Het manifest, waar alle zestig msb’s hun krabbel onder hebben gezet, is naar Ernst Kuiper, minister van VWS, en de VWS-commissie van de Tweede kamer gestuurd. Aanleiding voor het manifest was de stroom kritiek op medisch specialisten vanuit Den Haag. Volgens Van Schaik zijn de msb’s verontwaardigd en is de irritatie onder vrijgevestigde artsen groot: “Wees eens trots op ons. We werken ons het leplazarus voor patiënten, maar worden weggezet als grote graaiers. Dat knaagt aan onze intrinsieke motivatie. Als medisch specialisten zijn we er klaar mee dat we altijd maar overal de schuld van krijgen. We willen nu onze stem zelf laten horen, naast de inzet van de Federatie Medisch Specialisten, en als verenigde dokters een signaal afgeven naar de overheid en regering.”

Gevolg verplicht loondienst

Volgens het manifest brengen vrijgevestigde medisch specialisten “creativiteit, flexibiliteit en innovatiekracht”, waardoor de kwaliteit van de zorg beter is en er meer sprake is van zorg op maat. Het gevolg van de verplichte loondienst zouden mogelijk hogere kosten, administratieve rompslomp, juridisch getouwtrek en rechtszaken zijn.

Van Schaik vermoedt dat politieke partijen en bestuurders in de loondienstdiscussie voornamelijk beïnvloed worden door emotie of electorale afwegingen. Hij geeft aan dat het lastig is om inhoudelijk een dialoog met ze te voeren, want de antwoorden op vragen zijn onduidelijk: “Dat het geld zou opleveren als medisch specialisten allemaal in loondienst gaan, is zeer ongewis, daar zijn allemaal rapporten over.”

Medisch specialisten gevoelig zijn voor “perverse productieprikkels

Volgens Den Haag zouden vrijgevestigde medisch specialisten gevoelig zijn voor “perverse productieprikkels”: een omstreden term waarmee wordt bedoeld dat medisch specialisten meer verdienen als ze meer behandelingen doen. Hierdoor zouden ze, in tegenstelling tot specialisten die in loondienst werken, meer onzinnige zorg verlenen. Maar dat is volgens Van Schaik absoluut niet waar: “Ziekenhuizen en zorgverzekeraars zijn degenen die afspraken maken over een budget. In het hoofdlijnenakkoord is nulgroei opgelegd. Dat het budgetplafond wordt bereikt, komt door de toenemende zorgvraag als gevolg van de vergrijzing.” De productiedrang lijkt volgens Van Schaik juist groter te zijn in sommige ziekenhuizen. Daar wordt namelijk gewerkt met bonussen.

Ook is het volgens Van Schaik feitelijk onjuist dat msb’s niet goed zouden zijn voor de bestuurbaarheid en gelijk gerichtheid van ziekenhuizen: “De msb’s hebben dat juist verbeterd. Voorheen zaten raden van bestuur aan tafel met dertig vakgroep bestuurders, nu met één gesprekspartij.”

Auteur: redactie Zuster Jansen