Dansen kan een groot verschil maken in het welzijn van Parkinson-patiënten. Daarom dringen experts en artsen erop aan om kunstvormen structureel in te zetten in de zorg. Ook patiënten geven aan dankzij danstherapie beter met hun ziekte om te kunnen gaan: “Ik ben bevrijd!”
“Als ik dans, vergeet ik dat ik parkinson heb.” Aldus een Parkinson-patiënt. Hij heeft zowel fysiek, mentaal als sociaal baat bij dansen. Wanneer hij danst, vergeet hij even dat hij ziek is.
Juist bij Parkinson, een ziekte waarbij mensen moeilijker kunnen bewegen, maakt dansen een groot verschil. “In het begin was het even wennen. Maar inmiddels wil ik niet meer zonder. Door de muziek en instructies maak ik bewegingen die ik normaal gesproken niet maak. Dat geeft me echt een gevoel van bevrijding. Opeens gaat het soepel.”
Deze patiënt zegt zelfs dat dans minstens zo goed werkt als zijn medicijnen. “Die heb ik nog wel nodig, anders kan ik niet lopen. Maar de danslessen zijn voor mij helend en geeft enorm veel positieve energie. Als ik dans, vergeet ik dat ik Parkinson heb.”
Helende werking van dans
Dat dans helend werkt bij Parkinson, is ook wetenschappers opgevallen. Zo wordt het effect nu onderzocht aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, door de hoogleraar Kunst en Zorg. Die vindt het effect fascinerend: “Iemand die door een ziekte bijna niet kan lopen, maar wél kan dansen.”
Het bewijs uit studies is ook overtuigend: die tonen aan dat dansen daadwerkelijk het effect op Parkinson heeft, dat patiënten beschrijven.
Maar niet alleen qua beweging is verbetering in het welzijn van patiënten meetbaar. Bij dansen komen ook vele gelukshormonen vrij. Die werken uiteraard uitstekend tegen somberheid of depressiviteit. Én ze helpen patiënten hun ziekte te accepteren.
Nee, dans is geen medicijn in de medische zin van het woord. En nee, dans heelt geen botbreuken. Maar dat het heilzaam is op het fysieke, mentale en sociale vlak, staat buiten kijf.
Parkinsonpatiënten in het theater
Niet alleen bij Parkinson heeft dansen een positief effect. Ook andere chronisch zieken zijn ermee bezig. Een aantal daarvan verenigde zich in een heus dansgezelschap, dat onlangs optrad in het Oude Luxor Theater in Rotterdam. Leider van de groep is Marc Vlemmix, zelf al 15 jaar parkinsonpatiënt.
De groep hoopt op deze manier niet alleen hun eigen welzijn te verhogen, maar ook anderen te inspireren. Met klem niet omdat het ‘knap’ is van chronisch zieken dat ze kunnen dansen, maar omdat de voorstelling zelf van hoge kwaliteit is. Om de boodschap uit te dragen: ook chronisch zieken tellen volwaardig mee in de maatschappij.
Dans als structureel onderdeel zorg
Reden genoeg om dans én andere kunstvormen structureel onderdeel te laten worden van de zorg. Zeker gezien er nu ook wetenschappelijk bewijs voor is. Volgens de Erasmus Universiteit zou de overheid hierin moeten investeren.
Andere bewezen positieve effecten van kunstvormen in de zorg zijn:
- Patiënten die sneller herstellen van een operatie door muziek
- Ouderen met Alzheimer die schilderen, wat mentaal een positief effect heeft
- Jongeren met mentale problemen die baat hebben bij contact met een kunstenaar
Kortom: mensen genezen sneller en voelen zich mentaal beter dankzij kunst. Zij bezoeken minder snel de huisarts, verlaten sneller het ziekenhuis en hebben geen dure therapieën nodig. Preventie pur sang!
Heeft of krijgt u te maken met Parkinson? Of voelt u zich eenzaam?
Via de particuliere thuiszorg krijgt u altijd de juiste hulp. Ook hebben wij medewerkers die u gezelschap kunnen houden en activiteiten met u kunnen doen.
Auteur: redactie Zuster Jansen
