“Ja, dat kan. Want daarvoor is er de zogenoemde MMSE-test. Die bevat vragen die verschillende vaardigheden van de hersenen test: het geheugen, de oriëntatie in tijd en ruimte, concentratie, rekenen, taal en visueel inzicht. De huisarts voert daarnaast een gesprek met de patiënt en zijn of haar partner of kind.”
In de meeste gevallen geen bloed- of hersenonderzoek nodig. Echter, wanneer een huisarts twijfelt, kan er een bloedtest gedaan worden. Ook kan de patiënt dan doorverwezen worden naar een geriater. Een klinische geriater is een medisch specialist die zich richt op kwetsbare ouderen. Dit is bijvoorbeeld als het beeld niet helemaal klopt.
Wanneer “klopt het beeld niet helemaal”?
Iemand van boven de zeventig die vergeetachtig wordt en laag scoort op de MMSE-test, daarvan weet je vrij zeker dat hij of zij alzheimer heeft. Maar als de patiënt jonger is dan 55 of als er iets anders niet klopt met het standaardbeeld bij dementie, kan er misschien iets anders aan de hand zijn.
De klachten bij een traag werkende schildklier of ontsteking kunnen vergelijkbaar zijn met de klachten bij patiënten met dementie. Denk bijvoorbeeld aan vergeetachtigheid of verstrooidheid. Tevens lijken de lichamelijke kwalen bij een depressie of stresssyndroom ook op de klachten van Alzheimer. Door middel van een bloedtest kan vastgesteld worden welke diagnose een patiënt heeft.
Maar er is toch geen medicijn voor dementie? Waarom willen mensen dan weten of ze dementie hebben?
Helaas is er nog geen medicijn om dementie tegen te gaan of te genezen. Toch kan de diagnose voor veel mensen een ‘opluchting’ zijn. Vooral voor de partner of andere mensen in de omgeving van degene die dementie heeft. De diagnose geeft duidelijkheid. Vanaf het moment dat de diagnose gesteld is, weten zij hoe ze met de patiënt om moeten gaan.”
Wat zijn de vervolgstappen wanneer een huisarts dementie vaststelt bij een patiënt?
“De huisarts verwijst iemand naar een zorgtrajectbegeleider of casemanager. Dat zijn speciale zorgverleners voor het begeleiden van gezinnen of alleenstaanden met dementie. Ze proberen zoveel mogelijk zorg op maat te leveren en beschikken over een groot netwerk van verschillende zorginstanties en organisaties. Ze hebben ook veel aandacht voor de mantelzorgers.
Vaak ziet een zorgtrajectbegeleider veranderingen of behoeften ontstaan bij patiënten en mantelzorgers die zij zelf of de huisarts niet zo snel opmerken. Voor mij als huisarts zijn ze van onschatbare waarde: ze zijn als het ware mijn ogen en oren achter de voordeur. Bovendien zijn ze een grote steun voor de mantelzorgers. Ze hebben een belangrijke rol in dit vaak verdrietige proces.”
Auteur: redactie Zuster Jansen
