Afgelopen zondag, op 10 november, vond in heel Nederland de “Dag van de Mantelzorger” plaats. Vaak wordt er dan direct gedacht aan volwassenen die de zorg van hun ouders op zich nemen, maar niets is minder waar. Ook veel jongeren, en zelfs kinderen, mogen zichzelf een mantelzorger noemen. Op de Brabantse Wal werden deze helden zaterdag (jl.) in het zonnetje gezet. Voor de jongeren is er een sportmiddag georganiseerd en voor de volwassenen een diner dansant in Den Enghel.
Mantelzorg Bergen op Zoom
In Sporthal Gagendonk werden allereerst de jongste mantelzorgers, twintig kinderen van 6 t/m 17 jaar, geëerd voor hun zorg. Ze werden begeleid door sportdocenten van de FitFabriek en speelden trefbal en verstoppertje. “Later op de dag zal er ook nog een pizzabus arriveren”, zo verklapt Eline Kuijlen van Mantelzorg Bergen op Zoom. “Deze kinderen groeien op met zorgen voor, zorgen maken over en zorgen naast. De een heeft een chronisch zieke vader, de ander een broertje met een beperking. Dat heeft veel impact op een jong leven. Ze zitten op school of bij de sportclub in de wetenschap dat er thuis iemand is die ziek is. ‘Kan ik niet beter naar huis gaan?’, vragen ze zich dan af. Soms lopen ze daardoor ook achterstand op, op school. Dat zorgt ook weer voor spanningen.”
Niet-westerse achtergrond
Bij de organisatie op de Brabantse Wal zijn ongeveer 150 jonge mantelzorgers bekend, maar volgens de organisatie is dat slechts het topje van de ijsberg. “Deze kinderen komen bij ons in beeld doordat er zorg in het gezin is. Dan zien we ook de impact die dat heeft op de andere kinderen. Op latere leeftijd krijgen ze er soms toch problemen mee, omdat ze eigenlijk weinig kind hebben kunnen zijn.”
Volgens Wendy Bakker van Mantelzorg Bergen op Zoom is het lastiger om mensen met een niet-westerse achtergrond te bereiken. “In die cultuur komt de zorg voor bijvoorbeeld de ouders, nog vanzelfsprekender bij de familie.”
Zorg voor een naaste is vanzelfsprekend, maar kan ook erg veel van je vragen, zo stelt Lenny Winkel van Mantelzorg Woensdrecht. “Want tegelijkertijd ben je ook partner, kind, ouder, werknemer, vriend. Dat zijn heel veel ballen om in de lucht te houden.” Kuijlen en Bakker merkten zaterdag dan ook op dat de aandacht en erkenning zeer gewaardeerd werd door de mantelzorgers. “Alle aandacht gaat naar het zieke broertje of zusje. Dan is het eens fijn als er iemand vraagt: hoe gaat het eigenlijk met jou? Volwassen mantelzorgers gaan vaak ook gebukt onder gevoelens van schuld en schaamte. Na jaren van zorg is het niet makkelijk om te beslissen dat je moeder beter naar een verpleeghuis kan.”
Auteur; Redactie Zuster Jansen
